Η Αιολική ενέργεια στην Ελλάδα σε συνδυασμό με τον

                                              Αναπτυξιακό Ν 3908/11

Στην Ελλάδα, η ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας, αντιμετώπιζε μέχρι τώρα αρκετά προβλήματα. Παρά τη σημαντική αύξηση της εγκατεστημένης ισχύος τα τελευταία χρόνια, είναι κοινά αποδεκτό ότι αυτή η αύξηση είναι πολύ μικρή δεδομένου του πλούσιου αιολικού δυναμικού της χώρας μας.

Διάγραμμα 2: Εγκατεστημένη ισχύς αιολικής ενέργειας στην Ελλάδα 1997- 2011

Κύριος λόγος για τη μικρή ανάπτυξη μέχρι το 2001 ήταν το νομοθετικό καθεστώς και το μονοπωλιακό μοντέλο της οικονομίας στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Μετά τις νομοθετικές αλλαγές στο χώρο των ΑΠΕ και την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά. Η Ελλάδα εφαρμόζει το σύστημα feed- in και η νομοθεσία προσφέρει επιπλέον αρκετά ικανοποιητικά κίνητρα για τους επενδυτές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το αυξημένο ενδιαφέρον των επενδυτών για ανάπτυξη πολλών MW αιολικής ενέργειας (μεταξύ των οποίων και η Eunice Energy Group). Όμως το επενδυτικό ενδιαφέρον είναι φανερό ότι δεν είναι αρκετό.  Χαρακτηριστικά, ο στόχος της χώρας μας για το 2010 ως προς την ηλεκτροπαραγωγή από αιολική ενέργεια ήταν η εγκατεστημένη ισχύς να φτάσει περίπου τα 3500MW ενώ στο τέλος του 2010 η πραγματικά εγκατεστημένη ισχύς ανήλθε μόλις στα 1320 MW. Είναι φανερό ότι σε μια χώρα για την οποία υπάρχει στόχος και καλή θέληση ενώ και οι επενδυτικές προτάσεις δεν είναι λίγες, η ανάπτυξη των αιολικών πάρκων καθυστερεί σημαντικά, με αποτέλεσμα, ο στόχος να έχει πλέον μετατεθεί για το 2020 με εγκατεστημένη ισχύ που θα πρέπει να φτάσει περίπου τα 7500 MW. Οι προβλέψεις μέχρι τώρα δεν είναι ευοίωνες, οι καθυστερήσεις στην έκδοση αδειών παραγωγής και εγκατάστασης είναι σημαντικές και οι προβλέψεις είναι συγκρατημένες.

Κύριοι λόγοι για αυτές τις καθυστερήσεις είναι, η, τουλάχιστον μέχρι το 2009, μακροσκελής και περίπλοκη αδειοδοτική διαδικασία, η αδυναμία του δικτύου σε πολλές περιπτώσεις (π.χ. Εύβοια, Κρήτη) να υποστηρίξει επιπλέον εγκατεστημένη ισχύ, οι αντιδράσεις των κατοίκων κυρίως για θέματα οπτικής όχλησης και η έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού. Τα παραπάνω προβλήματα έχουν τεθεί υπό συζήτηση και έχουν καταβληθεί σημαντικές προσπάθειες για την επίλυση τους, όπως η δημιουργία, αρχικά, του νόμου 3468/2006, ο οποίος απλοποίησε κατά ένα μέρος τον τρόπο λήψης άδειας παραγωγής, και, σε δεύτερη φάση, του νόμου 3851/2010 ο οποίος έχει επιταχύνει σημαντικά την αδειοδοτική διαδικασία (ιδιαίτερα στο τμήμα της περιβαλλοντικής αδειοδότησης), χωρίς όμως να λείπουν και σε αυτή την περίπτωση κενά ή αντικρουόμενες αρμοδιότητες μεταξύ κρατικών φορέων. Επίσης, έχουν δρομολογηθεί επεκτάσεις και ενισχύσεις του δικτύου μεταφοράς ρεύματος, ένα έργο το οποίο ενδέχεται να βοηθήσει μακροπρόθεσμα και την αδειοδότηση αλλά και την γρήγορη εισαγωγή των έργων αιολικής ενέργειας στο δίκτυο. Τα προβλήματα των κοινωνικών αντιδράσεων, εφόσον αυτά οφείλονται σε οπτική όχληση από την ύπαρξη των ανεμογεννητριών είναι πάντα δύσκολο να αντιμετωπιστούν, υπό την έννοια ότι το αν σε κάποιον αρέσει ή όχι η όψη μιας ανεμογεννήτριας είναι κάτι το υποκειμενικό. Είναι βέβαιο όμως ότι ένας επενδυτής ο οποίος θα σχεδιάσει και θα τοποθετήσει τις ανεμογεννήτριες, αποφεύγοντας τις υπερβολές και τις μαζικές παρεμβάσεις στο τοπίο μιας περιοχής και με κατανόηση στις ιδιαιτερότητες των τοπικών κοινωνιών, θα αντιμετωπίσει και τα λιγότερα προβλήματα.

Το θέμα του χωροταξικού σχεδιασμού οριοθετείται από το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ το οποίο από τις αρχές του Δεκέμβρη του 2008 βρίσκεται σε εφαρμογή και έχει ενταχθεί στην αδειοδοτική διαδικασία των αιολικών πάρκων.

Σχετική μας υπηρεσία:

Υπηρεσίες ILF consulting για ΕΣΠΑ και άλλων χρηματοδοτούμενων αναπτυξιακών προγραμμάτων και επιδοτήσεων του δημοσίου και της ευρωπαϊκής ένωσης

Ένα άλλο σημείο που δυσκόλεψε την πρόοδο ήταν η μεγάλη φορολόγηση, σαν ανασταλτικός παράγοντας ανάπτυξης.

Πρόβλημα που αντιμετώπισε με επιτυχία ο νέος αναπτυξιακός Ν 3908/11 δίνοντας ως κίνητρα επιχορήγηση, Lasing και φορολογικές ελαφρύνσεις.

Σήμερα με την τροποποίηση στα σημεία του Ν 3908/11 όπως ψηφίστηκε τον Απρίλιο του 2013, στο άρθρο 19 σημειώνεται:

      Παροχή φορολογικών κινήτρων

1. Η περίπτωση α΄της παρ. 2 του άρθρου 12 του ν. 3908/ 2011 αντικαθίσταται ως ακολούθως:

«α. To ποσόν της ενίσχυσης της φορολογικής απαλλα­γής διαμορφώνεται κατ’ έτος με τους ακόλουθους πε­ριορισμούς: Η επιχείρηση έχει το δικαίωμα έναρξης της ωφέλειας του κινήτρου από τη διαχειριστική περίοδο κατά την οποία δημοσιεύεται η απόφαση ολοκλήρωσης και έναρξης της παραγωγικής λειτουργίας της επέν­δυσης. Κατά τη διαχειριστική αυτή περίοδο, η μέγιστη φορολογική απαλλαγή μπορεί να ανέρχεται μέχρι το ένα δεύτερο (1/2) του εγκεκριμένου ποσού ενίσχυσης φορολογικής απαλλαγής. Κατά την αμέσως επόμενη διαχειριστική περίοδο η μέγιστη φορολογική απαλλα­γή, συνυπολογιζομένης και της ενίσχυσης της πρώτης διαχειριστικής περιόδου, μπορεί να ανέρχεται μέχρι και το σύνολο του εγκεκριμένου ποσού ενίσχυσης φορολο­γικής απαλλαγής. Το υπόλοιπο ποσό της εγκεκριμένης ενίσχυσης φορολογικής απαλλαγής καλύπτεται εντός δεκαπέντε (15) διαχειριστικών περιόδων, μετά τη δι­αχειριστική περίοδο, εντός της οποίας δημοσιεύτηκε η απόφαση ολοκλήρωσης και έναρξης παραγωγικής λειτουργίας της επένδυσης.»

2.  Η περίπτωση α΄ της παρ. 3 του άρθρου 13 του ν. 3908/2011 (Α΄8) αντικαθίσταται ως ακολούθως:

«3. Καθεστώς Ενισχύσεων Μεγάλων Επενδυτικών Σχε­δίων

α. Στα επενδυτικά σχέδια της κατηγορίας αυτής ύψους έως και πενήντα εκατομμυρίων (50.000.000) ευρώ μπο­ρούν να παρέχονται μεμονωμένα ή συνδυαστικά όλα τα είδη των ενσιχύσεων του άρθρου 4 του παρόντος νόμου, το ύψος των οποίων, για το σύνολο των επενδυτικών σχεδίων που υποβάλλονται κάθε έτος, καθορίζεται με απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δι­κτύων. Στα επενδυτικά σχέδια της κατηγορίας αυτής, ύψους άνω των πενήντα εκατομμυρίων (50.000.000) ευρώ μπορεί να παρέχεται μόνο φορολογική απαλλαγή, για το ποσό της επένδυσης που υπερβαίνει τα πενήντα εκατομμύρια (50.000.000) ευρώ, κατά τις διατάξεις της παραγράφου 1 της περίπτωσης α΄ του άρθρου 4 του παρόντος νόμου.»

3.  Οι περιπτώσεις β΄, βα΄, ββ΄ και γ΄ της παρ. 3 του άρθρου 13 του ν. 3908/2011 καταργούνται και οι περι­πτώσεις δ΄, ε΄, στ΄ και ζ΄ της ίδιας παραγράφου ανα­ριθμούνται σε περιπτώσεις β΄, γ΄, δ΄και ε΄ αντίστοιχα .

4. Το τελευταίο εδάφιο της περίπτωσης ε΄ της παρ. 3 του άρθρου 13 του ν. 3908/2011, που πλεόν αναριθμείται σε περίπτωση γ΄, αντικαθίσταται ως ακολούθως:

«Οι αποφάσεις υπαγωγής των επενδυτικών σχεδίων της παραγράφου αυτής τελούν υπό την προϋπόθεση της κύρωσής τους με νόμο.»

5.  Η περίπτωση ζ’ της παρ. 3 του άρθρου 13 του ν. 3908/2011, που πλέον αναριθμείται σε περίπτωση ε΄ αντικαθίσταται ως ακολούθως:

«ε. Με την απόφαση υπαγωγής, που εκδίδεται από τον Υπουργό Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, για κάθε επενδυτικό σχέδιο της παρούσας παραγράφου ορίζεται το είδος και τα ποσοστά των παρεχόμενων ενισχύσεων και δύνανται να τίθενται ειδικοί όροι ανάλογα με το είδος της επένδυ­σης που αφορούν το χρόνο υλοποίησης και διατήρησής της.»

6.  Για τα επενδυτικά σχέδια για ΑΠΕ, που θα υπο­βληθούν μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου και,

ανεξάρτητα από το ύψος της επένδυσης παρέχονται μόνο φορολογικά κίνητρα.  

Εδώ, Δίνουμε Λύση